(Resim kredisi: Apogee Entertainment)
Daha iyi bir ismin tutunmayı başaramaması dışında Boomer Shooter'larla ilgili her şeyi seviyorum. Protesto olarak onları 'sağlık paketleri ve anahtar kartlarıyla iyi FPS oyunları' olarak adlandırdım, ancak adlandırma kurallarını bir kenara bırakırsak, birbirleriyle gevşek bir şekilde ilişkili olan bu atıcılar grubu yıllardır gaza basmıyor ve bunun bir göstergesi de yok. bu yakın zamanda duracak.
Redfall gibi büyük canlı yayınlar başarısız olurken ve Destiny 2: Lightfall ve Payday 3 2023'te bocalarken (göreceli olarak konuşursak), retro FPS oyunlarının sayıları tüm yıl boyunca artıyordu. Meslektaşım ve sevgili dostum Ted Litchfeld, Mayıs ayında Boltgun'da kafirleri temizlerken, Sovyet sonrası Çekoslovakya'da anahtar toplama macerası olan son derece tuhaf Hrot'u inceledi. Hrot'un kafa karıştırıcı seviyeleri, sıra dışı mizahı ve sıkı Quake 1 benzeri silah oyunu, onun saçmalıklardan uzak, karanlık koridorlardaki iblisleri vurarak gürültülü endüstriyel müzikli karanlık aksiyona göre %2'lik bir üstünlük sağladığını gördü Boltgun'dan. Aynı zamanda eğlenceli bir editoryal deneyimdi - Ted'le tasarım ve temadaki önemli farklılıklar konusunda marj alışverişi yaptığımızı hatırlıyorum, burada Hrot kendini daha yüksek konseptli ve ilham verici hissediyordu - ama çok az. Lisanslı bir Warhammer oyununun (unutmayın, bu oyunlar çoğunlukla berbat ) sadece Sadece Böylesine ilham verici bir çağdaşın karşısında yetersiz kaldı.
ben yakalanmadım Turbo Aşırı Öldürme synthwave estetiği (Sınırlı boş zamanımı oyun oynayarak geçirmek için bilinçli ve ödüllendirici bir karar verdiğimi hatırlıyorum Hain ve Nine Inch Nails'ı dinliyorum) ancak Steam incelemesinde 'Son Derece Olumlu' görüş birliği kutlamaya değer. Neon ve synth'lerden ne kadar sıkılmış olsam da, açık kaynak GZDoom motorunda oluşturulan, sürükleyici bir sim-ting siberpunk nişancı oyunu Beyond Sunset'in büyüsüne kapılmış durumdayım. Klasik Doom 2 megayapı .wad'larının enerjisini kanalize eden bir açılış eylemiyle, boomer atıcılar için bir nevi zafer turu niteliğinde.
4k oyun monitörleri
Beyond Sunset de dahil olmak üzere pek çok retro nişancı oyunu birkaç yılını erken erişimde daha iyi hale gelmek için harcadı. Hızımın başka bir yolu da Kesi , pas ve kanla kalın bir tabaka halinde kaplanmış, cürufla kaplı siyah ve kahverengi bir endüstriyel cehennem. Incision'ın etli, artı göstergeli endoskopi kamerası titreşimleri muhteşem. Yıl boyunca miğfer takan arkadaşlarımdan birinin bana Bandcamp bağlantısını göndermesi benim için vazgeçilmez oyundur. Kenarlarda kesinlikle biraz pürüzlü ve hem kaydetme özelliği hem de başka bir denge geçiş turu ile gerçekten işe yarayabilir, ancak burada sunulan şey, bunlardan Dusk'tan bu yana görsel olarak en çarpıcı olanıdır.
Ve Alacakaranlık Bahsetmişken, bir kickass'ın yeni görsel revizyonu Bu, onu 1997'den 2004'e, tam Steam atölye entegrasyonuna sahip bir geliştirme kitiyle birlikte sürüklüyor. Beş yıl önce tüm bu FPS hareketini A Thing olarak güçlendiren oyunlardan biri için bu bir zafer turu.
Resim 1 / 5Boltgun(İmaj kredisi: Auroch Digital)
cs2 sıralaması
Uç(İmaj kredisi: Spytihněv)
Avcılar X(İmaj kredisi: Big Z Studios Inc)
Kesi(Resim kredisi: SmoothBrainDev)
Alacakaranlık HD(Resim kredisi: New Blood Interactive)
Bir istisna dışında; ' Slayers X: Sonu: Avcının İntikamı Haziran ayında vizyona giren '' iğrenç. Hatta itici. Yukarıdakilerin bazıları gibi kanlı, S&M tarzında değil ama bu bakımdan bana çocukluğumu, banliyöleri ve lisede sevdiğim tüm aptalca şeyleri hatırlatıyor. Rahat ama sonuçta tatmin edici olmayan bir yetişme tarzınız varsa, Slayers X muhtemelen bu yabancılaşmanın bir kısmını, 37 yaşındaki bir çocuğun bedenine hapsolmuş 12. sınıf provok-auteur'ü Zane aracılığıyla konuşacaktır. Tamamen pop-punk sesiyle yapılan otomatik ayarlı nu-metal OST, Slayers X'i, 100gecs gibi ironi tonlu hiperpop eylemleriyle aynı panteona yerleştiriyor.
Sanırım bu alt türün sanatsal olarak kendine nasıl geldiği hakkında çok şey söylüyor; özellikle de 80'lerin ezberci siberpunk şeylerinin aksine, Slayers X gibi garipleşmeye başlıyoruz, hiçbir eksiklik yok gibi görünüyor ile ilgili. Temaların ve tarzların bu kadar çiçek açması ve sürükleyici simülasyonlar gibi diğer türlerle uğraşmak, Boomer Shooter'ın bu kadar yetersiz bir isim gibi hissetmesinin nedenidir.
2014'te Brutal Doom oynadığımda, FPS oyunlarının son noktası gibi hissettim, bu ham karşı kültür enerjisi, arzuladığımız Hi-Fi ultra şiddet, toplantı odalarında harita paketleri satarak takım elbiseli takım elbiseli kişiler tarafından bize reddedildi. Geriye dönüp baktığımızda, Brutal Doom her zaman gerici unsurlarla lekelenmiştir, ancak bunun retro FPS alanıyla ilgili herhangi bir tartışma için önemli bir temel olduğunu düşünüyorum. Burada nostaljinin tadını çıkarmak için bolca alan var, ancak bu oyunların bu kadar ilgi çekici yanı ve bence bu kadar sürekli başarı görmeye devam etmelerinin nedeni, paralel oyun endüstrisine açılan bir pencere olmaları.
Hedefleri nasıl hedefleyeceğimizi asla öğrenemediğimiz, çarpık mega yapılar ve işgalci iblisler/siborglar/uzaylılardan oluşan lejyonlar oluşturmak için modern donanımın uygun şekilde kullanıldığı ve bütçelerin Soundcloud'da veya yeraltı doom metalinde gürültülü onları/onları bulmaya harcandığı bir gelecek projeler ve bir film müziği albümü yapmak üzere görevlendirmek.
diablo 4 beta ödülleri
Gelecek o kadar parlak ki gölgelik takmamız gerekiyor.
Resim 1 / 3Mala Petaka(İmaj kredisi: Sanditio Bayu)
oyun oynamak için en iyi monitör türü
Wizordum(İmaj kredisi: Emberheart Oyunları)
İç organlar(Resim kredisi: Fulqrum Yayıncılık)
Gazap: Yıkımın Sonsuzluğu Şubat 2024'te 1,0'a ulaşıyor ve orijinal Quake 1 enerjisini bazı eski motor teknolojileriyle kanalize ediyor. Wizordum Kasım 2023'ün sonundaki bir erken erişim sürümüydü ve kesinlikle tüm yıl boyunca güncellemeler görecek, yükselen yıldızın aynısı İç organlar . Şahsen ben en çok heyecanlıyım Mala Petaka , Endonezyalı solo geliştirici Sanditio Bayu'dan GZDoom destekli Mega Man X tarzı bir oyun (gümbürdeyen chiptunes ile tamamlandı).
2023, retro FPS oyunları için harika bir yıldı, ancak 2024 ve sonrasının gerçekten kendine gelen bir alt türü nereye götüreceğini görmek için sabırsızlanıyorum.
